RODO

Klauzula informacyjna dotycząca pacjentów Niepublicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej Integrum Przemysław Drozd i Wspólnicy Spółka Jawna

Drogi Pacjencie

  1. Administratorem twoich danych osobowych jest Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej Integrum Przemysław Drozd i Wspólnicy Spółka Jawna z siedzibą pod adresem:
    ul. Żorska 170, 44-203 Rybnik.

  2. Twoje dane przetwarzane są w celu zapewnienia opieki zdrowotnej, świadczenia usług medycznych, zarządzania udzielaniem tych usług, co wynika z ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta oraz ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej.

  3. Twoje dane osobowe mogą być udostępnione innym uprawnionym podmiotom,
    na podstawie przepisów prawa, a także na rzecz podmiotów, z którymi administrator zawarł umowę powierzenia przetwarzania danych w związku z realizacją usług na rzecz administratora.

  4. Administrator nie zamierza przekazywać Twoich danych osobowych do państwa trzeciego lub organizacji międzynarodowej.

  5. Masz prawo uzyskać kopię swoich danych osobowych w siedzibie administratora.

  6. Twoje dane będą przechowywane nie dłużej niż jest to konieczne tj przez okres wynikający z przepisów prawa tj. ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta
    i Rzeczniku Praw Pacjenta.

  7. Przysługuje Ci prawo dostępu do treści swoich danych, ich sprostowania lub ograniczenia przetwarzania, a także prawo do wniesienia skargi do organu nadzorczego.

  8. Podanie danych osobowych jest dobrowolne, jednakże niezbędne do realizacji celów podanych w punkcie 2. Konsekwencją niepodania danych będzie odmowa udzielenia świadczeń z zakresu opieki zdrowotnej.

  9. Administrator nie podejmuje decyzji w sposób zautomatyzowany w oparciu o Twoje dane osobowe.

 

Klauzula informacyjna dla osób kontaktujących się z Niepublicznym Zakładem Opieki Zdrowotnej Integrum Przemysław Drozd i Wspólnicy Spółka Jawna

  1. Administratorem danych osobowych jest Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej Integrum Przemysław Drozd i Wspólnicy Spółka Jawna z siedzibą pod adresem:
    ul. Żorska 170, 44-203 Rybnik.

  2. Dane osobowe osób kontaktujących się z Niepublicznym Zakładem Opieki Zdrowotnej Integrum Przemysław Drozd i Wspólnicy Spółka Jawna zwanych dalej osobami kontaktującymi się przetwarzane są w celu prowadzenia bieżącej korespondencji, udzielania odpowiedzi na pytania, udzielania informacji o usługach NZOZ „Integrum” oraz komunikowania się w innych sprawach, które wynikają z prawnie uzasadnionych interesów administratora lub stron trzecich.

  3. Dane osobowe osób kontaktujących się mogą być udostępnione innym uprawnionym podmiotom, na podstawie przepisów prawa, a także na rzecz podmiotów, z którymi administrator zawarł umowę powierzenia przetwarzania danych w związku z realizacją usług na rzecz administratora.

  4. Administrator nie zamierza przekazywać danych osobowych osób kontaktujących się do państwa trzeciego lub organizacji międzynarodowej.

  5. Dane osób kontaktujących się przechowywane będą przez okres przewidziany przepisami prawa.

  6. Osobom kontaktującym się przysługuje prawo żądania dostępu do swoich danych osobowych, ich sprostowania, usunięcia lub ograniczenia ich przetwarzania, do przenoszenia danych jeżeli przetwarzanie odbywa się w sposób zautomatyzowany oraz prawo do złożenia oświadczenia o wycofaniu zgody w dowolnym momencie jeżeli dane przetwarzane są na podstawie zgody, jak również prawo do wniesienia sprzeciwu wobec ich przetwarzania jeżeli dane przetwarzane są na podstawie art. 6 ust. 1 lit. e) i f) ogólnego rozporządzenia o ochronie danych 2016/679. Cofnięcie zgody nie ma wpływu na zgodność z prawem przetwarzania, którego dokonano na podstawie zgody przed jej cofnięciem.

  7. Osobom kontaktującym się NZOZ Integum przysługuje prawo do wniesienia skargi do organu nadzorczego.

  8. Administrator nie podejmuje decyzji w sposób zautomatyzowany w oparciu o dane osobowe osób kontaktujących się.

 

Dorosłe Dzieci Alkoholików

Analizując funkcjonowanie rodziny z problemem alkoholowym z łatwością można dostrzec, iż w trudniejszej od partnerów osób pijących sytuacji są ich dzieci, które nie miały żadnego wpływu na funkcjonowanie systemu, w którym się znalazły. Mimo istniejących różnic indywidualnych można określić pewien charakterystyczny zbiór doświadczeń, którym te dzieci musiały sprostać. Należą do nich:

  • poczucie braku oparcia i odrzucenia;
  • trwanie w chaosie i braku możliwości przewidywania przyszłych zdarzeń;
  • funkcjonowanie w ciągłym poczuciu zagrożenia, napięcia, wraz z doświadczaniem aktów przemocy również seksualnej;
  • życie w systemie pozbawionym norm i wartości.

Przetrwanie w świecie przemocy pozbawionym reguł i wartości, bez możliwości uzyskania wsparcia, z koniecznością przejęcia obowiązków rodzica lub rodziców, wymaga wręcz natychmiastowego przystosowania się, czego efektem jest wypracowanie mechanizmów obronnych, pozwalających na poradzenie sobie z brutalną rzeczywistością. Warto zwrócić uwagę, iż dziecko w takich okolicznościach żyje w ciągłym stresie, z którym próbuje radzić sobie w pojedynkę, gdyż doświadczany wstyd uniemożliwia mu poszukiwanie pomocy na zewnątrz. Początkowo nadzieją na zmianę tej trudnej sytuacji jest osiągnięcie wieku dorosłego i usamodzielnienie się. W wielu jednak przypadkach problemy nie kończą się w raz z przekroczeniem dorosłości. Osoby, na których dzieciństwo spędzone w rodzinie alkoholowej wywarło piętno, z którym trudno poradzić sobie w kolejnych etapach życia określamy mianem osób z syndromem DDA.
Efektem doświadczeń wyniesionych z życia w rodzinie z problemem alkoholowym są pewne utrwalone schematy zachowań i reakcji emocjonalnych, które utrudniają osiągnięcie zadowolenia i satysfakcji, a zwłaszcza nawiązywanie bliskich relacji z innymi ludźmi w dorosłym życiu. Powstały na tym tle zespół zaburzeń przystosowania nazywamy syndromem Dorosłego Dziecka Alkoholika.
Do zespołu cech DDA należą:

  • Problemy z samooceną, zaburzone poczucie własnej wartości
  • Przeżywanie stanu przewlekłego napięcia emocjonalnego (stałe pogotowie emocjonalne), często silnego lęku przed odrzuceniem
  • Trudności w przeżywaniu przyjemności i nadwrażliwość na cierpienie, poczucie bycia nieszczęśliwym
  • Nieumiejętność odprężenia się, odpoczynku
  • Trudności w rozpoznawaniu uczuć, nierzadko „zamrożenie emocjonalne”
  • Posiadanie sztywnych, zagrażających schematów myślenia o innych, o sobie, o świecie
  • Wyparcie własnych potrzeb, gotowość do spełniania oczekiwań innych
  • Trudności wchodzenia w bliskie związki z ludźmi
  • Lęk przed nowymi sytuacjami w życiu

Nie wszystkie osoby wzrastające w rodzinie alkoholowej doświadczają nasilonych objawów syndromu DDA. Większość radzi sobie dobrze ze sobą i swoim problemami, a jeśli przeżywają trudności skutecznie rozwiązują je bez pomocy specjalistów. DDA mogą osiągać wiele sukcesów w życiu, zwłaszcza zawodowym. Nasilenie cech DDA może jednak przeszkadzać w codziennym życiu i wówczas wymaga psychoterapii. Oferta pomocy terapeutycznej dla Dorosłych Dzieci Alkoholików jest bardzo ważnym elementem systemu pomocy dla rodzin z problemem alkoholowym. Terapię DDA oferują niektóre placówki leczenia uzależnienia od alkoholu. Jest ona prowadzona przez specjalistów psychoterapii uzależnień lub psychoterapeutów, którzy ukończyli dodatkowo specjalistyczne przeszkolenie w prowadzeniu psychoterapii DDA. Lista placówek lecznictwa odwykowego w Polsce znajduje się na stronie internetowej Państwowej Agencji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych (www.parpa.pl). Więcej informacji na temat dzieci w rodzinie z problemem alkoholowym oraz syndromu Dorosłych Dzieci Alkoholików znajduje się na stronach internetowych; www.parpa.plwww.dda.plwww.dda.rosa.org.pl.

Współuzależnienie

Uzależnienie przez jednego z członków rodziny destabilizuje funkcjonowanie całego systemu rodzinnego, rodzi poważne problemy, jest przyczyną cierpienia dorosłych i dzieci. Narastanie uzależnienia i szkód z nim związanych skłania członków rodziny do szukania sposobów pozwalających im przetrwać w sytuacji permanentnego stresu, braku poczucia bezpieczeństwa i stabilizacji, niemożności zaspokojenia elementarnych potrzeb psychologicznych, a czasami również biologicznych. Osoba uzależniona z biegiem czasu coraz silniej koncentruje się na sobie i uzależnieniu, wycofuje się z pełnienia ról życiowych, przestaje świadczyć na rzecz rodziny, a czasem nawet interesować się swoimi bliskimi. Wymaga opieki i obsługi.

Konsekwencją życia z partnerem uzależnionym może być współuzależnienie. Osoba współuzależniona:

  • Przejawia silną koncentrację myśli, uczuć na zachowaniach osoby uzależnionej
  • Szuka usprawiedliwień sytuacji, zaprzeczania problemowi
  • Ukrywa problem przed innymi
  • Przejmuje kontrolę nad zachowaniami osoby bliskiej (ogranicza sytuacje sprzyjające uzależnieniu, np: wylewa alkohol, odmierza ilości, kupuje alkohol, aby pijący nie wychodził z domu itp.)
  • Przejmuje odpowiedzialność za zachowania uzależnionego partnera, łagodzi konsekwencje uzależnienia: kłamie, płaci długi, dba o jego wizerunek itp.
  • Przejmuje za osobę uzależnioną obowiązki domowe, które ona zaniedbuje.

Życie w długotrwałym stresie spowodowanym uzależnieniem osoby bliskiej i brak skuteczności własnych działań nakierowanych na rozwiązanie problemu uzależnienia powodują poważne konsekwencje psychologiczne:

  • Zaburzenia psychosomatyczne:
    – Nerwice
    – Zaburzenia życia emocjonalnego (chaos emocjonalny, huśtawka nastrojów, stany lękowe i depresyjne, napięcie i stan ciągłego pogotowia emocjonalnego)
    – Zakłócenia czynności poznawczych (zagubienie, chaos poznawczy, brak poczucia sensu i celu, zakłócenie wzorców normy i zdrowia, nierealistyczne oczekiwania)
  • Pustkę duchową i brak nadziei
  • Samotność
  • Poczucie niemożności rozstania się
  • Czasami nadużywanie substancji psychoaktywnych (zwłaszcza leków nasennych i uspokajających)
  • Trudności w rozpoznawaniu własnych potrzeb, w realizacji własnych pragnień, ambicji i celów
  • Wyraźnie odczuwane obniżenie jakości życia.

Współuzależnienie nie jest chorobą, jest zespołem nieprawidłowego przystosowania się do sytuacji problemowej. Koncentrując się na szukaniu sposobu ograniczenia zachowań partnera, osoba współuzależniona nieświadomie przejmuje odpowiedzialność i kontrolę za jego funkcjonowanie, co w efekcie ułatwia trwanie w uzależnieniu. U części osób współuzależnionych rozpoznaje się ostrą reakcję na stres, zaburzenia stresowe pourazowe lub zaburzenia adaptacyjne. Współuzależnienie diagnozuje się wyłącznie u osób dorosłych, które formalnie mogą wybrać inną drogę poradzenia sobie z problemem uzależnienia partnera. Dzieci nie mają żadnego wyboru. Są skazane na życie w takich warunkach, jakie stwarzają dla nich dorośli.

Osoby współuzależnione wymagają pomocy i mogą uzyskać poprawę stanu zdrowia psychosomatycznego, jeśli skorzystają z pomocy oferowanej im w placówkach terapii uzależnień, gdzie mają prawo korzystać z bezpłatnej pomocy terapeutycznej i medycznej. Lista placówek lecznictwa odwykowego w Polsce znajduje się na stronie internetowej Państwowej Agencji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych (www.parpa.pl). Niezależnie bowiem od tego, czy uzależniony podejmie leczenie odwykowe, czy nie osoby współuzależnione mogą poprawić jakość swojego życia i życia swoich dzieci. Trudno jest im to jednak zrobić bez przyjęcia fachowej pomocy z zewnątrz.

Poza profesjonalną terapią współuzależnienia pomocne mogą być spotkania Wspólnoty Al-Anon oraz Al-Ateen, których celem jest wspieranie się członków osób uzależnionych w trudnościach wynikających z życia z osobą uzależnioną i w zmianie swojego funkcjonowania na bardziej satysfakcjonujące.

http://www.al-anon.org.pl/
http://www.parpa.pl/index.php/rodzina-dzieci/al-ateen

Uzależnienia behawioralne

Uzależnienia behawioralne związane są z postępem technologicznym i coraz mocniej rozwijającą się cywilizacją. Żyjemy w kulturze konsumpcyjnej , zorientowanej na szybkie zaspokojenie. Coraz więcej osiągnięć służy nieskrępowanemu dążeniu do satysfakcji. W świecie w którym jesteśmy namawiani do gromadzenia, posiadania , przeżywania nowych doświadczeń wikłamy się w nałogowe zachowania.

Konsumpcja staje się nową formą relaksu i pociechy. Powstaje tendencja do zaliczania intensywnych doświadczeń, żeby coś poczuć.

Hazard, korzystanie z internetu, gier komputerowych, seks, zakupy wypełniają pustkę emocjonalną, samotność.

Zachowania te stają się lekiem na frustracje czy formą ucieczki od trudnych problemów, umożliwiają łatwą regulacje nastroju, frustracji czy zmęczenia.

Uzależnienia behawioralne to takie, które nie są związane z zażywaniem substancji psychoaktywnych ale z wykonywaniem czynności.

O uzależnieniu behawioralnym mówimy, gdy silna potrzeba wykonywania jakiejś normalnej czynności – na przykład zakupów, seksu, jedzenia czy pracy – przynosi szkody, a wykonująca ją osoba nie potrafi – mimo prób – powstrzymać się od wykonywania tej czynności, przestaje kontrolować sytuację – podaje prof. Jerzy Mellibruda.

Uzależnienia behawioralne przejawiają się w kompulsyjnym, przymusowym wykonywaniu czynności w celu pozbycia się nieznośnego napięcia psychicznego.

Ich ważną cechą jest trudność w oparciu się impulsowi/pokusie zrealizowania zachowania, które jest szkodliwe dla danej osoby lub innych osób oraz powtarzalność tego zachowania.

Realizacja zachowania jest często poprzedzona uczuciem napięcia lub pobudzenia , a w czasie realizacji i tuż po niej następuje obniżenie napięcia, poczucie ulgi, spełnienia , zadowolenie.

Uzależnienie behawioralne wyraża się :

  • w kompulsyjnym zachowaniu,
  • w kontynuowaniu zachowania pomimo negatywnych konsekwencji,
  • obsesji jego wykonania,
  • impulsywności,
  • doświadczaniu negatywnych uczuć po wykonaniu czynności nałogowej,
  • objawach abstynencyjnych w sytuacja jej nagłego przeżywania.

Przykłady uzależnień behawioralnych:

  • patologiczny hazard, – uzależnienie od jedzenia (kompulsyjne jedzenie),
  • uzależnienie od seksu,
  • uzależnienie od internetu i gier komputerowych,),
  • uzależnienie od opalania (tonoreksja),
  • uzależnienie od ćwiczeń fizycznych (bigoreksja),
  • uzależnienie zakupów (zakupoholizm) – uzależnienie od pracy (pracoholizm) – i inne zachowania kompulsjne takie jak kompulsyjne oglądanie telewizji czy czytanie książek

Patologiczny hazard

W klasyfikacji ICD 10 Patologiczny hazard to F63.0 – „Zaburzenie polegające na często powtarzającym się uprawianiu hazardu, który przeważa w życiu człowieka ze szkodą dla wartości i zobowiązań społecznych, zawodowych, materialnych i rodzinnych”.

Podobnie, opierając się na kryteriach diagnostycznych zaproponowanych przez ICD-10 można przyjąć, że patologiczny hazard można rozpoznać wówczas, kiedy w okresie ostatniego roku stwierdzono obecność co najmniej trzech objawów z poniższej listy:

1. Silną potrzebę lub poczucie przymusu hazardowego grania;

2. Subiektywne przekonanie o istnieniu trudności w kontrolowaniu zachowań związanych z hazardowym graniem, tj. upośledzenie kontroli nad powstrzymywaniem się od grania oraz nad długością czasu poświęconego na granie hazardowe;

3. Występowanie, przy próbach przerwania lub ograniczenia grania, niepokoju, rozdrażnienia czy gorszego samopoczucia oraz ustępowanie tych stanów z chwilą powrotu do gry;

4. Spędzanie coraz większej ilości czasu na graniu w celu uzyskania zadowolenia czy dobrego samopoczucia, które poprzednio uzyskiwane były w krótszym czasie;

5. Postępujące zaniedbywanie alternatywnych źródeł przyjemności lub dotychczasowych zainteresowań na rzecz grania;

6. Kontynuowanie hazardowego grania pomimo szkodliwych następstw (fizycznych, psychicznych i społecznych), o których wiadomo, że mają związek ze spędzaniem czasu na graniu.

Jeśli martwisz się o wpływ grania na ciebie i twoich bliskich lub takie obawy wygłaszają Twoi bliscy, warto się skonsultować z terapeutą uzależnień w celu dokładnego badania i ewentualnego ustalenia strategii terapeutycznej.

Uzależnienie od substancji psychoaktywnych

Jak wiadomo, człowiek może uzależnić się nie tylko od alkoholu, ale także od innych substancji psychoaktywnych. Substancje psychoaktywne są to takie środki chemiczne, które poprzez swoje działanie na organizm człowieka powodują zmiany w jego samopoczuciu oraz zmieniony (zafałszowany) odbiór otaczającej go rzeczywistości. Przyjmowanie tych substancji wiąże się z bardzo dużym prawdopodobieństwem uzależnienia się.

Coraz częściej spotykamy tzw. uzależnienia mieszane, gdzie oprócz objawów uzależnienia od alkoholu obecne są także objawy uzależnienia od innych substancji psychoaktywnych.

Pomimo czynionych wysiłków nie zawsze udaje się ustrzec dziecko przed narkotykami. Wszechobecna ciekawość nowych wrażeń, przy nieświadomości skutków pcha młodych do eksperymentowania najczęściej w tajemnicy przed dorosłymi. Dlatego warto znać sygnały, które mogą świadczyć o przyjmowania substancji psychoaktywnych.

Najważniejsze spośród nich to:

  • nieoczekiwane i powtarzające się zmiany nastroju,
  • źrenice opornie reagujące na światło,
  • niespotykana dotąd agresja,
  • utrata lub nagły wzrost apetytu,
  • ospałość i senność,
  • niezwykłe plamy, zapachy lub znaki na ciele i ubraniu,
  • niespotykane dotąd akcesoria w postaci resztek narkotyków w niewielkich woreczkach foliowych, lufki fajeczki domowej roboty itp.

U osoby odurzającej się często można zauważyć stopniowy zanik zainteresowania szkołą, hobby, przyjaciółmi, nowe znajomości, „dziwne” telefony, używanie slangu charakterystycznego dla środowisk „biorących”, zwiększone ilości dowiedzionych kłamstw, znikanie pieniędzy lub wartościowych rzeczy z domu.

Podział według Światowej Organizacji Zdrowia:

  • Opiaty np. heroina, morfina
  • Psychostymulanty np. amfetamina, metamfetamina
  • Kokaina
  • Marihuana i haszysz
  • Halucynogeny np. DMT
  • Psychodeliki np. LSD-25
  • Środki lotne – kleje
  • Leki uspokajające i barbiturany
  • nikotyna
  • alkohol

Uzależnienie od alkoholu

Zespół uzależnienia od alkoholu, zgodnie z kryteriami zawartymi w 10 edycji Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób, Urazów i Przyczyn Zgonów (ICD 10) należy definiować jako wystąpienie przynajmniej trzech z następujących objawów, w okresie przynajmniej jednego miesiąca lub w ciągu ostatniego roku w kilkukrotnych okresach krótszych niż miesiąc:

1. Silne pragnienie lub poczucie przymusu picia („głód alkoholowy”).

2. Upośledzenie zdolności kontrolowania zachowań związanych z piciem (upośledzenie zdolności powstrzymywania się od picia, trudności w zakończeniu picia, trudności w ograniczaniu ilości wypijanego alkoholu).

3. Fizjologiczne objawy zespołu abstynencyjnego w sytuacji ograniczenia lub przerywania picia (drżenie, nadciśnienie tętnicze, nudności, wymioty, biegunka, bezsenność, niepokój, w krańcowej postaci majaczenie drżenne) lub używanie alkoholu w celu uwolnienia się od objawów abstynencyjnych.

4. Zmieniona (najczęściej zwiększona) tolerancja alkoholu, potrzeba spożywania zwiększonych dawek dla osiągnięcia oczekiwanego efektu.

5. Koncentracja życia wokół picia kosztem zainteresowań i obowiązków.

6. Uporczywe picie alkoholu mimo oczywistych dowodów występowania szkodliwych następstw picia.

Uzależnienie od alkoholu jest chorobą chroniczną, postępującą i potencjalnie śmiertelną. Nie jest możliwe całkowite jej wyleczenie, a jedynie zahamowania narastania jej objawów i szkód zdrowotnych z nią związanych.

W świetle nowoczesnej wiedzy uzależnienie od alkoholu jest chorobą wieloczynnikową, bio-psycho-społeczną, uszkadzającą funkcjonowanie człowieka w sferze somatycznej, psychologicznej, społecznej i duchowej. Model leczenia tego schorzenia musi być dostosowany do takiego sposobu postrzegania tej choroby.

Media o nas

Stowarzyszenie

Stowarzyszenie INTEGRUM Rybnik powstało w 2012r. Obecnie członkami stowarzyszenia są głównie pracownicy Centrum Zdrowia Psychicznego i Leczenia Uzależnień INTEGRUM.

Cel i misja organizacji:
Tworzenie warunków do korzystania z pomocy terapeutycznej i rehabilitacyjnej osobom uzależnionym od alkoholu i innych substancji psychoaktywnych oraz członkom ich rodzin. Prowadzenie profilaktycznej działalności informacyjnej i edukacyjnej w zakresie rozwiązywania problemów alkoholowych i przeciwdziałania narkomanii. Prowadzenie działań motywujących do podjęcia terapii uzależnienia i współuzależnienia. Przeciwdziałanie patologiom społecznym. Udzielanie pomocy osobom uwikłanym w przemoc w rodzinie, zagrożonym wykluczeniem społecznym, chorym psychicznie i będącym w kryzysach życiowych.

Adres siedziby, kontakt:

Lompy 20
44-253 Rybnik
Adres do korespondencji: jak wyżej
Tel.: 324332442

Rejestry:

Krajowy Rejestr Sądowy – nr KRS: 0000413344
Główny Urząd Statystyczny – nr REGON: 242902927
Urząd Skarbowy – nr NIP: 6423179653
Numer konta: 55 1140 2017 0000 4502 1290 6139

Ludzie organizacji:

Zarząd:
Prezes Przemysław Drozd
V-ce Prezes Ksymena Urbanek
Skarbnik Józef Drozd

O nas

Nasz zespół to wyspecjalizowani lekarze, terapeuci, psycholodzy, instruktorzy oraz rejestratorki medyczne.
Lekarze:
Przemysław Drozd
 
Terapeuci uzależnień:
mgr Izabela Lewosińska
mgr Ewelina Jekiel-Krężołek
mgr Marek Lewosiński
mgr Małgorzata Siwicka
Psycholodzy:
mgr Małgorzata Pietrzyk
mgr Magdalena Mierzwa-Kaya
 
Instruktorzy terapii uzależnień:
Sebastian Pietrołaj
 
Rejestratorki medyczne:
Karolina Adamczyk
Praca terapeutyczna w naszym Ośrodku jest objęta superwizją prowadzoną przez mgr Agnieszkę Kolano – superwizora Państwowej Agencji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych. Superwizja jest dofinansowana przez Urząd Miasta Rybnika.